Sabır Nereye Kayboldu?

    Eskiden büyüklerimiz "Sabır acıdır ama meyvesi tatlıdır" derdi. Oysa şimdi ne sabra tahammülümüz kaldı ne de o tatlı meyveyi bekleyecek gönlümüz. Hemen olsun, çabucak bitsin, beklemeden gelsin istiyoruz. Küçük çocuk gibi değil; doğrudan çocuk gibiyiz zaten. Ama farkında değiliz.

    Çocuklar artık bir şeye sahip olmak için çaba harcamıyor. Bir şey istediklerinde “Şimdi olmaz” demeye kalkın, suratları düşüyor, ağlamaya başlıyorlar ya da öfke nöbetine giriyorlar. Kızıyor muyuz? Evet. Ama peki ya biz?

    Biz yetişkinler? Bir e-posta beş dakika geç cevaplansa huzursuz oluyoruz. Trafikte kırmızı ışık bir saniye geç yeşile dönse sinirleniyoruz. Siparişimiz beş dakika geç gelse “Bir daha buradan almam” diyoruz. Ne oldu bize?

    Çocuklar sabırsız çünkü biz sabırsızız. Bizim sınır tanımayan hırslarımız, onlara sınır koyamamamızla sonuçlanıyor. Onlara sabretmeyi öğretemiyoruz çünkü biz de sabretmiyoruz. Halbuki sabır, hayatı güzelleştiren tek şey belki de. Her şeyin hemen olması, kıymetini azaltıyor. Bugün kolayca ulaştığımız şey, yarın kolayca sıkıldığımız şeye dönüşüyor.

    Ebeveynler olarak, öğretmenler olarak, bireyler olarak; çocuklara “Beklemek de güzeldir” i anlatamıyoruz. Çünkü biz bile inanmıyoruz artık buna. Ama işte tam da bu yüzden, sabır konusunu yeniden düşünmenin zamanı geldi. Bir şeyin değerli olması için hemen olmaması gerekebilir. Bazen en güzeli biraz gecikendir.

Belki de önce kendimize şu soruyu sormalıyız:

Her şeye hemen sahip olunca gerçekten daha mı mutlu oluyoruz?

Sabır: Zor Anların Sessiz Gücü

    Hepimiz zaman zaman sabırsız oluruz. Hemen olsun, hemen geçsin, hemen gelsin isteriz. Oysa hayat, her şeyi zamanında verir. Sabır, işte bu bekleyişin içinde olgunlaşmaktır.

    Sabır, sadece sessizce beklemek değildir; içten içe yıkılmadan, umudu kaybetmeden direnebilmektir. Zorluklara göğüs germek, pes etmeden devam edebilmek demektir. Sabreden insan, eninde sonunda ödülünü alır çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.

  Ne yazık ki çoğu zaman sabrın değerini, onu kaybettiğimizde anlıyoruz. Oysa sabır, insanı güzelleştirir, olayları olgunlaştırır. Sabırsızlık ise çoğu zaman pişmanlık getirir.

Unutma, bazen bir adım geri durmak, yüz adım ileri gitmektir. Sabır, işte o bir adımda saklıdır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir varmış bir yokmuş...

Resim
       Evvel zaman içinde masal diyarında Pamuk Prenses, Uyuyan Güzel ve Rapunzel isimlerinde üç genç kız yaşıyormuş. Birbiriyle hiç tanışmıyor olan bu genç kızların ise birçok ortak noktaları varmış. Pamuk Prenses, kötü kalpli ve kıskanç üvey annesi tarafından ondan daha güzel olduğu için öldürülmek üzere ormana gönderilen, ormanda cüceler ile beraber yaşamaya başlayan ve yakışıklı prens tarafından tüm yaşamı değişen bir genç kız.  Pamuk Prenses'in annesi ölüyor, babası yani kral yeniden evleniyor ancak yeni kraliçe yani üvey anne prensese kötü davranıyor.  Şimdi burada bi durup düşünelim!  Neden tüm üvey annelerin karakterleri kötüdür?  Ya da üvey anne olunca kötü mü olmak gerekir?  Bu kızcağızın annesi ölmüştür ve anne sevgisine muhtaçtır. Bir kadın nasıl annesi olmayan çocuğu sevmez?  O baba çocuğunu neden kötü niyetli bir yabancıya teslim eder?  Yeni kraliçe yanında iyi davranıyor diye evladının mutlu olup olmadığını nasıl anla...
Read more »

yalnız çocuk Peter Pan

Resim
Bütün çocuklar büyür ama Peter Pan hiç büyümeyen bir erkek çocuğudur. Yaramazdır, oyun oynamayı sever, yönetmeyi sever, kendini çok önemser, hayal ve gerçeği birbirinden ayırt edemez. Bir gece Peter Pan, Darling ailesinin çocukları Wendy, John ve Michael'ın yatak odasına gelir.  Wendy  tatlı bir kız çocuğudur. John ve Michael adında iki erkek kardeşi ve bir bakıcı köpeği vardır. Köpeğinin adı da Nana'dır. Wendy için anne olmak ve anne gibi davranmak çok önemlidir. Peter Pan, başta çocukların rüyasına girer. Sonrasında her gece gizlice evlerine gelip annelerinin anlattığı masalı dinlemeye başlar. Yine bir gece masal dinlemek için geldiğinde Peter Pan'in gölgesini, bakıcı köpek Nana koparır. Wendy'nin annesi de onu çekmeceye saklar. Peter Pan ve Tinker Bell, anne ve babanın evde olmadığı bir gün eve gelir ve gölgeyi bulur. O sırada Wendy uyanır ve Peter Pan'le konuşmaya başlarlar.  Neverland'daki  çocuklar hakkında konuşurlar. Onların annesi yoktur, gece üstlerin...
Read more »

Bir varmış bir yokmuş...

Resim
Bir zamanlar uzak bir ülkede yaşayan mutlu bir karı koca varmış. Bu çift bir çocuklarının olmasını çok istiyormuş ama bir türlü çocukları olmuyormuş. Bir mucize olmuş ve kadın hamile olduğunu öğrenmiş. Bu çiftin evlerinin arka odasında küçük bir pencere varmış, oradan bakınca çok güzel bir bahçe görünüyormuş. Bu bahçede birbirinden güzel çiçekler, meyveler yetişiyormuş. Ancak bahçenin sahibi, bütün dünyanın kendisinden korktuğu büyücü bir kadınmış.  Bir gün genç kadın penceresinden bahçeye bakmış ve orada altın gibi parlayan özel bir kazayağı bitkisi görmüş. (Bazı kaynaklar marul bazıları elma diyor ama masalın orijinalinde kazayağı bitkisi yazmaktadır.) Kadının aklından bu bitki hiç çıkmıyormuş. (aşeriyor ne yapsın.)  Kocasına: "Ben o kazayaklarından yemezsem, öleceğim." demiş. Adam korkmuş hemen büyücünün bahçesine gizlice girmiş ve kazayaklarından aşırmış. Genç kadın kazayaklarını yemiş ama tadını çok beğendiği için kocasından daha fazla getirmesini istemiş. Adam tekrar gi...
Read more »