Kitap Kokusu Mu, Pasaport Damgası Mı?

 



Çok Okuyan Mı Bilir, Çok Gezen Mi?

Bu soru, yıllardır tartışılan, iki farklı bilgi edinme yolunu karşı karşıya getiren klasik bir sorudur. Kitapların rehberliğinde edinilen bilgiyle, yolculukların sunduğu deneyimlerin kıyaslanması hem bireysel hem kültürel açıdan ilginç bir konudur.

Hepimizin çevresinde vardır bir tane: Kitap okurken çayını soğutan, dipnotları ana yemeğe tercih eden insanlar...

Ve diğer tarafta; bavulu sürekli yarı açık, "Bir yerlere gitmem lazım!" diye iç çeken gezgin ruhlar.

Peki asıl bilgi kimde? Hangisi daha öğretici?

Koltukta oturup satır satır dünyayı gezenlerde mi yoksa gerçekten yola çıkıp bavuluna anı sığdıranlarda mı?

Şimdi düşünelim...

Çok okuyan biriyseniz, evinizden çıkmadan Amazon ormanlarında kaybolabilir, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünü iliklerinize kadar hissedebilirsiniz. Okuyarak farklı zamanları, coğrafyaları ve düşünme biçimlerini keşfedebilirsiniz. Ayrıca okuma alışkanlığı, analiz etme, eleştirel düşünme ve empati kurma gibi zihinsel becerilerinizi de geliştirir.

Yani, bilgi desen var, hayal gücü desen sınırsız. Üstelik valiz hazırlama derdi yok, işyerinden izin alma derdi yok, "Pasaport çıkartma..." krizleri hiç yok!

Öte yandan, seyahat etmek teorik bilgiyi pratiğe dökmenin bir yoludur. Yeni yerler görmek, farklı kültürlerle tanışmak ve bizzat yaşanmış deneyimlerden öğrenmek kişisel gelişiminizi hızlandırır.

Seyahat, sadece gözle değil aynı zamanda duygularla da öğrenmektir.

Bu da demek oluyor ki, çok gezenlerin de eli boş değil! Onlarda harita okumadan kaybolmanın felsefi yanını keşfetmiş, yabancı dil bilmeden sipariş verirken yaşanan komedinin ustası olmuş insanlar. Bir yemeğin "orijinal tarifini" yerinde yiyerek öğrenmenin keyfini bilirler.

Ayrıca kültür şoku?

Onlar için sıradan bir cuma günü etkinliği!

Şaka bir yana, kitap okumak size dünyanın en derin düşüncelerini sunarken, gezmek o düşüncelerin sokakta yürüyen hali gibidir.

Kitaplarda "İnsanlık" kavramını öğrenirsiniz, yolda ise o insanlığı ya bir bakkal amcadan ya da yanlış trene bindiğinizde yardım eden yolcudan deneyimlersiniz.

Yani, işin sırrı sadece okumakta ya da gezmekte mi derseniz?

Bence en güzeli, bir elinde kitap, diğerinde bavul olanlarda...

Demem o ki, çok okumak ve çok gezmek birbirinin rakibi değil, yol arkadaşıdır. Gerçek bilgi, hem zihinsel hem de duygusal anlamda öğrenilenlerin birleşimidir. En derin öğrenme, bu iki yolu birlikte kullananlarındır.

Ayşe Can


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir varmış bir yokmuş...

Resim
       Evvel zaman içinde masal diyarında Pamuk Prenses, Uyuyan Güzel ve Rapunzel isimlerinde üç genç kız yaşıyormuş. Birbiriyle hiç tanışmıyor olan bu genç kızların ise birçok ortak noktaları varmış. Pamuk Prenses, kötü kalpli ve kıskanç üvey annesi tarafından ondan daha güzel olduğu için öldürülmek üzere ormana gönderilen, ormanda cüceler ile beraber yaşamaya başlayan ve yakışıklı prens tarafından tüm yaşamı değişen bir genç kız.  Pamuk Prenses'in annesi ölüyor, babası yani kral yeniden evleniyor ancak yeni kraliçe yani üvey anne prensese kötü davranıyor.  Şimdi burada bi durup düşünelim!  Neden tüm üvey annelerin karakterleri kötüdür?  Ya da üvey anne olunca kötü mü olmak gerekir?  Bu kızcağızın annesi ölmüştür ve anne sevgisine muhtaçtır. Bir kadın nasıl annesi olmayan çocuğu sevmez?  O baba çocuğunu neden kötü niyetli bir yabancıya teslim eder?  Yeni kraliçe yanında iyi davranıyor diye evladının mutlu olup olmadığını nasıl anla...
Read more »

Bir varmış bir yokmuş...

Resim
Bir zamanlar uzak bir ülkede yaşayan mutlu bir karı koca varmış. Bu çift bir çocuklarının olmasını çok istiyormuş ama bir türlü çocukları olmuyormuş. Bir mucize olmuş ve kadın hamile olduğunu öğrenmiş. Bu çiftin evlerinin arka odasında küçük bir pencere varmış, oradan bakınca çok güzel bir bahçe görünüyormuş. Bu bahçede birbirinden güzel çiçekler, meyveler yetişiyormuş. Ancak bahçenin sahibi, bütün dünyanın kendisinden korktuğu büyücü bir kadınmış.  Bir gün genç kadın penceresinden bahçeye bakmış ve orada altın gibi parlayan özel bir kazayağı bitkisi görmüş. (Bazı kaynaklar marul bazıları elma diyor ama masalın orijinalinde kazayağı bitkisi yazmaktadır.) Kadının aklından bu bitki hiç çıkmıyormuş. (aşeriyor ne yapsın.)  Kocasına: "Ben o kazayaklarından yemezsem, öleceğim." demiş. Adam korkmuş hemen büyücünün bahçesine gizlice girmiş ve kazayaklarından aşırmış. Genç kadın kazayaklarını yemiş ama tadını çok beğendiği için kocasından daha fazla getirmesini istemiş. Adam tekrar gi...
Read more »

Kibritçi kız mağdurları

Resim
Kibritçi Kız Masalı Korkunç bir soğuk vardı; kar yağıyordu ve akşam karanlığı bastırmak üzereydi. Yılın son gecesiydi, yani yılbaşı gecesi. Bu soğukta, bu karanlıkta, küçük bir kız çocuğu, başı açık halde ve yalınayak yürüyordu sokakta. Aslında evden çıkarken ayaklarına terlik giymişti ama bunlar bir işe yaramamıştı! Ayağına çok büyük geliyorlardı, bunlar eskiden annesinin giydiği terliklerdi. Öyle büyüktüler ki, küçük kız sokakta karşıdan karşıya geçerken, doludizgin giden iki araba üzerine doğru gelince, telaştan terlikler ayağından çıkıvermiş ve kaybolmuştu. Birini bulamamış, diğerini de bir oğlan alıp kaçmış, kaçarken de, ilerde bir çocuğu olursa terliği beşik yerine kullanacağını söylemişti. İşte bu yüzden kızcağız soğuktan morarmış bir halde ayakları çıplak, öylece ilerliyordu sokakta. Eski önlüğünde bir sürü kibrit vardı, kibritlerin bir kısmını da elinde tutuyordu. Gün boyu hiç kimse bir tanecik bile kibrit satın almamış, kimse beş kuruş vermemişti ona. Zavallı küçük kız, kar...
Read more »